ขีดรักออกแบบหัวใจ

เรื่องของสาวสถาปนิกขี้งก กับ บอสหนุ่มผู้เนียบจัด 

คุณชายถังแตกที่มีแต่ชื่อเล่นหน่อมแน้มว่า "ชายจิ๋ว" กับนิสัยที่ระเบียบจัด

ต้องมาฟัด อะ มางัดข้อกะสถาปนิกสาวผู้งกเค็มอย่าง "ภัทร" ประหยัดทุกอย่าง

แถมซกม๊กจนขัดกับหน้าตาแต่แล้วความใกล้ชิดสนิทสนมทำให้เกิดในสิ่งที่ทั้ง2กลัวมาตลอด

นั่นก็คือ "รัก" เป็นคำที่ทั้งสองคิดไว้ว่าชาตินี้ทั้งชาติไม่อยากให้มีไม่อยากให้เกิด แต่อย่างว่าความรักมันจะเกิด

ก็ต้องเกิด ห้ามกันได้ซะที่ไหนกัน

"นี่คุณ ผมบอกแล้วไงว่าอย่าใช้หลังมือเช็ดน้ำมูก ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้เนี่ย"

"เอ้า!คุณชาย ก็น้ำมูกมันย้อยนี่ให้ทำไงละ"

"ใช้กระดาษทิชชู่ ไม่ก็ผ้าเช็ดหน้าเช็ดสิ"

"ไม่มีอ่ะ ไม่เคยพก" ภัทรพูดพร้อมกับจะใช้หลังมือเช็ดอีกตรั้ง

"เอ้ย! บอกว่าอย่าใช้หลังมือไง มันสกปรก โถ่เอ้ย!" ว่าพลางดึงมือไม่ให้หญิงสาวเช็ด

"คุณชายมันจะย้อยแล้ว เห็นไม๊เนี่ย พอดึงเสื้อขึ้นมาเช็ดก็ว่าสกปรก เอาหลังมือเช็ดก็สกปรก

ที่ชั้นเมาแล้วอ้วกคุณชายมาจูบยังไม่เห็นบ่นว่าสกปรกเลย ฮึ๋ย! ทีงี้ทำเป็นรังเกียจ"

"นี่เธอ..เธอ เป็นผู้หญิงทำไมถึงพูดแบบนี้ ไม่อายรึไง เอาอีกละเอาหลังมือเช็ดอีกแล้ว 

จะบ้าตายจริงๆ ยายซกม๊ก" อารมณ์ของคุณชายในตอนนี้ไม่รู้ว่าจะทั้งโกรธทั้งเขิลในเวลาเดียวกัน

"อายไม เอ้อ!ถามแปลก แล้วอีกอย่างช้านเป็นหวัดขี้มูกย้อยเป็นเรื่องธรรมดา

ไม่ใช้หลังมือเช็ดแล้วให้ทำไง ปล่อยให้มันย้อยเลยดีมะคุณชาย" พูดพรางทำเสียงจิ๊กจั๊กในลำคอ

"หันมานี่ ชั้นเช็ดให้ ทีนี้สั่งขี้มูกแรงเลยนะ เสร็จแล้วก็เอาไปทิ้งไม่ต้องเอามาซักคืน เพราะชั้นไม่คิด

จะใช้มันละ" ต่อว่าพลางจับหน้าหญิงสาวเข้ามาใกล้ๆเพื่อให้สั่งขี้มูกใส่ผ้าเช็ดหน้าของตน

ปรึ๊ดดดด! ปรึ๊ดดดด! "เฮ้อ ค่อยโล่งจมูกหน่อย เอ้าคุณชาย เป็นไร หน้าแดงแปร๋ดเลย"

ปะ..เปล่า พอดี ร้อน ใช่ ร้อนแหละ สั่งเสร็จแล้วใช่มะ อะ..เอา.. เอาไปเลย ชั้นเข้าห้องประชุมละ"

"เอ้อ อะไรของเค้าว่ะ" ภัทรบ่นพร้อมกับเกาหัวแกรกๆงงกับท่าทีของเจ้านาย